“…..
…..
Aklın içini gezdim, gördüm kendine itaatini
isimlerle yanılmak çağrıştırır eşyayı
celladı benim beyaz dediğiniz sihirin
heceleri böldüm, cümleyi söktüm
akşamın harcı değil beni avutmak!
ah! kalbinde kendini benimle vuracak sızı
doğum gününde deniz sanki kimsesiz
Cinayet duyuldu ben kazandım
ardımda büyüyen şeyler bıraktım
arınma kuşatıyor inimizi yerinmem
yurtsuzum ne de olsa, yersiz bir serzeniş
insan olmanın hallerine veririm kendimi
-insan içindeki mürekkebe bulaşmalı
başlamalı artık zaman gezgininin hayatı”
